پایگاه اطلاع رسانی آیت الله عباسی خراسانی
خدای سبحان رحمت و فیض خاصی دارد که گاه گاهی نصیب بعضیها خواهد شد شرح اسماء الهی بر اساس دعای شریف جوشن کبیر – جلسه ۴ آیا امام حسین علیه السلام دختری به نام رقیه سلام الله علیها داشته است؟! حضور حضرت آیت الله هادی عباسی خراسانی دامت برکاته پای صندوق های رای انتخابات مرحله دوم ریاست جمهوری در ساعات اولیه رای گیری پیام مهم حضرت آیت الله عباسی خراسانی دامت برکاته پیرامون چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری شرح اسماء الهی بر اساس دعای شریف جوشن کبیر – جلسه ۳ فرمایشات حضرت آیت الله هادی عباسی خراسانی به مناسبت سالروز ازدواج امیرالمؤمنین علی علیه السلام و حضرت فاطمه سلام الله علیها مراسم سالگرد ارتحال امام خیمینی ره در مسجد جامع امام خمینی ره در شهرک اکباتان سخنرانی آیت الله هادی عباسی خراسانی
در فرازی از الهینامه – که بحمدالله شش دفتر فارسی است و دو دفتر عربی به آن اضافه شده است – گفتیم: «الهی گرچه عبد نیستم، اما عبداللهزاده هستم». اینجا هم، یکی عبد وصفی و دیگری، عبد اسمی است. عبدالله وصفی بالاتر از عبدالله اسمی است. حالا این عبادتی که عبدالله وصفی که حضرت ابوعبداللهالحسین (علیهالسلام)، پدر این عبدالله است، این عبدالله چیست؟
هر کس از غیر درِ تو وارد شود، به من نمیرسد و هر کس از غیر از درِ من وارد شود، به خدا نمیرسد. اگر از درگاهش بیاید به علوم میرسد و گرنه خیر.
حضرت امیر المومنین (علیهالسلام) نشسته بودند، یکی از یاران ایشان وارد شد خواست روی سکو بنشیند، سکو از زیر پایش در رفت و زمین خورد و سرش خون آلود شد. سرش را شست و شو دادند. پرسید: «علت زمین خوردن من چه بود»؟ حضرت فرمودند: «چون وقتی روی صندلی نشستی، «بسماللهالرحمنالرحیم» را نگفتی، این عقوبت فراموشی تو نسبت به «بسمالله» بود»
حدیث اخلاقی (منازل سیر و سلوک در خطبه متقین) «فَمِنْ عَلاَمَةِ أَحَدِهِمْ أَنَّكَ تَرَى لَهُ قُوَّةً فِي دِين، وَحَزْماً فِي لِين، وَإِيمَاناً فِي يَقِين، وَحِرْصاً فِي عِلْم، وَعِلْماً فِي حِلْم، وَقَصْداً فِي غِنًى، وَخُشُوعاً فِي عِبَادَة، وَتَجَمُّلا فِي فَاقَة، وَصَبْراً فِي شِدَّة، وَطَلَباً فِي حَلاَل، وَنَشَاطاً فِي هُدًى، وَتَحَرُّجاً عَنْ طَمَع. يَعْمَلُ الأعْمَالَ الصَّالِحَةَ وَهُوَ […]
اینها طوری هستند که اعمال خوب و اندک آنها، آنان را برای طولانی مدت خشنود نمیکند. هیچگاه از اعمال کم و کوتاهشان، راضی نیستند. کارهای زیادشان را هم زیاد نمیشمرند.
«قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ، وَشُرُورُهُمْ مَأْمُونَةٌ، وَأَجْسَادُهُمْ نَحِيفَةٌ، وَحَاجَاتُهُمْ خَفِيفَةٌ، وَأَنْفُسُهُمْ عَفِيفَةٌ».[۱] در خطبه ۱۹۳ نهج البلاغهی شریف، خطبه معروف به متقین در اوصاف سالکان و پرهیزکاران بودیم که به فرموده حضرت امیر مؤمنان (علیهالسلام) اوصافی را نقل کردیم. در این بیان، حضرت اوصاف دیگری را نقل میکنند: منزل بیست و پنجم: حزن قلبی «قلوبهم محزونة»؛ […]
قین هم مانند ایمان، دارای مراتب است. بعضی ایمان و یقینشان، تقلیدی است. برخی ایمان و یقینشان، عقلی و استدلالی و از روی دلیل است. ادله معتبر خوبی بر ایمانشان دارند. و بعضی یقینشان را از آیات الهی گرفتهاند. چون به آیات الهی یقین دارند؛ ﴿وَبِالآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ﴾.[3] ولی بالاتر از این، برخی یقینشان را از راه شهودشان گرفتهاند.
منزل بیست و سوم: بزرگدیدنِ خالق و کوچکدیدنِ مخلوقات در آداب و اوصاف سالکان و پرهیزگاران بر اساس خطبه حضرت امیرالمؤمنین، امامالمتقین (علیهالسلام)، وصف دیگری که برای سالکان و عارفان و متقیان بیان میکنند، این است: «عَظُمَ الْخَالِقُ فِي أَنْفُسِهِمْ فَصَغُرَ مَا دُونَهُ فِي أَعْيُنِهِمْ» خصلت دیگر اینها که برجسته است، این است که خداوند و آفریدگار، آنچنان در روح و جان ودل اینها بزرگ شده و جلوه کرده است که غیر از حضرت حق در چشمان اینها بسیار کوچک است؛ این تعبیر، وصف زیبایی است؛ آفریدگار را بزرگنگرند و دیگران را کوچکنگر. ماسویالله را کوچک میبینند. خالق نسبت به آنها، عظمت خاص دارد و مخلوق، یک کوچکی خاص است
در احکام و در اخلاق و رفتار هم آمیخته به تواضع هستند. اینها سه اصل اساسی را رعایت میکنند. درستکاری، میانهروی و فروتنی. در تمام این مراحل، اهل دقت هستند. میدانید همه سیر و سلوک، از زبان شروع میشود. مردم بر درهم و دینارشان قفل میزنند، ولی بر زبان قفل نمیزنند.
زندگی برای عالم ناطق و نه برای مستمع شنوا نیست. «إنکم فی زمان هدنة»؛ شما در زمان آرامش هستید و زمان زود میگذرد. ماه مبارک رمضان چقدر زود گذشت. «و قد رأیتم اللیل و النهار»؛ شب و روز چگونه میگذرد. «کیف یبلیان کل جدید و یقربان کل بعید»؛ هر جدیدی را کهنه میکند و هر دوری را نزدیک میکند. «و یأتیان بکل موعود»، زمان، هر وعدهای را سریع محقق میکند.